W Inżynierii oprogramowania SOLID oznacza zestaw podstawowych zasad projektowania oprogramowania. Każda literka w wyrazie jest skrótem do jakieś zasady. ‘S’ oznacza Single Responsibility Principal. Podejrzewam, że większość osób doskonale zna już tą zasadę. Aby jednak zachować pewien porządek na blogu będę tłumaczył nawet te oczywiste reguły:). W skrócie zasada mówi, że każdy obiekt (klasa) powinien być odpowiedzialny za jak najmniejszy fragment logiki. Niedopuszczalne jest aby klasa wykonywała dwie nie...

Bardzo długo moim ulubionym kontenerem był Unity, mimo faktu, że dużo mądrych ludzi ze społeczności wieszało na nim psy. Dlaczego tak polubiłem Unity? Ponieważ powstawał na moich oczach. Znam go począwszy od wczesnych “zajawek” wypuszczanych przez grupę Patterns & Practices. Wcześniej nieco interesowałem się ich biblioteką ObjectBuilder, więc naturalnie moja uwaga przeszła na Unity. Byłem w stanie przeczytać i zrozumieć kod pierwszej w...

Autor: No to postaram się opisać coś co się przydaje (jak się umie stosować – to przy wzorcach zawsze trzeba powtarzać). Korzystając z okazji od razu sobie to utrwalę, zgodnie z zasadą ‘ucz się ucząc’, czy jakoś tak Na początek zacznę od wzorca strategii, jest to zdecydowanie jeden z prostszych i upiększających kod wzorców, z jakiś powodów też został wybrany jako pierwszy przez autorów “Head First Design Patterns”. Dodatkowymi atutami przemawiającymi, żeby omówić akurat ten wzorzec, jest fakt, że w bard...

Jednym z wcześniejszych postów przedstawiłem aplikację nDepend obliczającą przeróżne metryki kodu. Większość metryk obliczanych przez program jest oczywista (liczba linii kodu, procent komentarzy, liczba klas itp). Na solidny komentarz zasługuje jednak złożoność cyklomatyczna (w skrócie CC). Aby obliczyć CC, należy najpierw należy narysować graf przepływu informacji dla badanego kodu. Złożoność można obliczać zarówno dla konkretnej metody jak i całego systemu. Rozpatrzmy następujący fragment kodu: priv...

Klasycznym sposobem mapowania DTO na obiekt biznesowy jest użycie wzorca projektowego adapter. Przykładowo aby zmapować Order do OrderDto możemy napisać następującą klasę:class OrderDtoAdapter { private Order mOrder =null; public OrderDtoAdapter(Order order) { mOrder = order; } publicvoid Initialize(Order orderDto) { orderDto.CreationDate = mOrder.CreationDate; orderDto.Client = mOrder.Client; orderDto.Id = m_Order.Id; } } Rozwiązanie całko...

Zwykle aplikacja potrzebuje spójnego UI - czyli kontrolek wyglądających i zachowujących się wg. ustalonego schematu. W programowaniu web mamy style css, asp.net ma mechanizm Control Adapters, WPF z tego co wiem także pozwala dość mocno ustandaryzować ten aspekt. W Windows Forms komercyjne pakiety kontrolek, jak np. Telerik, udostępniają możliwość swego rodzaju stylowania wyglądu kontrolek danego typu.

Autor: "Na początku przygody z Inversion of Control, a także dość długo później, moje wykorzystanie dostępnych kontenerów ograniczało się właściwie do ręcznego zarejestrowania wszystkich interfejsów, wszystkich interesujących mnie implementacji oraz zdefiniowaniu zależności w postaci parametrów konstruktora. Działało. Ostatnio korzystając z okazji postanowiłem podejść do problemu inaczej. Moim celem było zminimalizowanie czynności prowadzących do uzyskania żądanego efektu - "minimum friction development...

W poprzednim poście opisałem wzorzec repozytorium. Jak już wspomniałem, repozytorium może różnić się  implementacją w zależności od encji. W skrajnych przypadkach może być jedno repozytorium na jedną encję (Order – OrderRepository, Product – ProductRepository itp). Tworzenie każdego repozytorium ręcznie w zależności od przetwarzanej encji jest dość niewygodne. Przydałby się jakiś globalny mechanizm na tworzenie obiektów na podstawie typu encji. Dobrym rozwiązaniem problemu jest implementacja wzorca serv...

Implementując warstwę biznesową za pomocą DomainModel lub ActiveRecord uzyskujemy bardzo rozdrobniony interfejs. Ponadto stworzone obiekty biznesowe zawierają logikę odnoszącą się tylko do konkretnej encji. W poprzednich postach pokazałem prostą klasę Client, implementującą wzorzec DomainModel. Przedstawiona klasa mogła wykonywać tylko operacje dla konkretnego, jednego klienta. W systemie jednak często będziemy musieli brać pod uwagę zbiór encji. Przykładowo może być potrzeba zwrócenia zbioru klientów, d...

Niedawno natknąłem się na StackOverflow interesujące pytanie dotyczące Domain-Driven Design. Chciałbym się z Wami podzielić moimi przemyśleniami. Pytanie dotyczyło zaprojektowania logiki biznesowej dla domeny składającej się z trzech obiektów: Książki (Book), Rozdziału (Chapter) oraz Strony (Page): Problem polega na tym, który element, z przedstawionych trzech, powinien być korzeniem agregatu?