Przyszedł czas na opisanie najbardziej złożonego wzorca warstwy biznesowej – modelu domeny (DM). Jeśli nie znacie dobrze wzorca opisanego w poprzednich postach (aktywny rekord) nie zaczynajcie nawet próbować zrozumieć DM ponieważ jest on po prostu rozszerzeniem AR. Na początek kilka faktów. DM jest wzorcem w pełni obiektowym, wykorzystującym wszelkie dobrodziejstwa programowania obiektowego (dziedziczenie, polimorfizm itp.). DM w przeciwieństwie do AR nie jest wzorcem zorientowanym na bazę danych. Scen...

Dzisiaj krótki post o wsparciu narzędzi ORM (konkretnie EF) da wzorca aktywny rekord. Tak naprawdę to co generuje nam EF jest już aktywnym rekordem. Wystarczy tylko uzupełnić wygenerowane klasy o logikę biznesową ponieważ w przeciwnym wypadku będzie to tylko czysta warstwa dostępu do danych. Załóżmy, że mamy już wygenerowany jakiś diagram encji EF.Na tą chwile mamy wyłącznie  zaimplementowaną (a raczej wygenerowaną) warstwę dostępu do danych. W celu dodawania właściwej logiki biznesowej, należy stworzy...

Dzisiaj przyszedł czas na pierwszy wzorzec obiektowy – aktywny rekord(AR). Zaczynamy od diagramu klas:   W przeciwieństwie do poprzednich wzorców, każda klasa definiuje fragment logiki biznesowej. Obiekty klas występują w relacji jeden do jednego względem wierszy w tabeli. Klasa Order będzie zawierała zatem logikę dla konkretnego zamówienia a nie dla zbioru zamówień. Klasy tworzymy zwykle dla każdej tabeli z bazy danych a ich instancje jak już wspomniałem dla każdego przetwarzanego wiersza. Warto po...

Większość programistów podczas nauki programowania na platformie .NET omija temat silnych nazw i podpisywania assembly – nic dziwnego, kwestie te nie są najistotniejsze na etapie eksperymentowania z .NETem. W komercyjnych, profesjonalnych albo bardziej zaawansowanych projektach kwestie te zyskują na znaczeniu. W tym wpisie zajmę się tematyką związaną z Global Assembly Cache, podpisywaniem podzespołów (polska nazwa assembly) i silnymi nazwami.Po co podpisywać assembly? Zasadnicza odpowiedź na to pytanie ...

Najprostszym wzorcem projektowym warstwy biznesowej,  należącym do grupy wzorców proceduralnych jest skrypt transakcji (w skrócie TS – transcaction script). Spójrzmy na diagram UML przedstawiający przykład jego użycia: Innymi słowy, TS jest zapisem przypadków użycia w naszym systemie. W przypadku systemu sprzedaży oczywistymi przypadki użycia są m.in.: dodanie nowego klienta do bazy, złożenie zamówienia czy pobranie listy produktów. Jak już wspomniałem jest to wzorzec proceduralny a nie obiektowy zate...

ASP jest technologią Microsoftu dlatego większa część piszących w niej automatycznie umieszcza swoje dzieci na IIS. Nie wszyscy wiedzą ze ta technologia może być zaimplementowana na każdym serwerze linuxowym. W sieci jest wiele wzmianek dotyczących jej instalacji i dwa razy więcej problemów jakie owa instalacja spowodowała. Jednym z tych sposobów jest instalacja: sudo apt-get install mono-xsp2 mono-xsp2-base asp.net2-examples W porządku  serwer działa ale należy go każdorazowo uruchamiać...

Wracamy do kursu o TPL. Dziś trochę informacji faktów o .For oraz .ForEach. Te dwie metody dają podstawowy sposób na zrównoleglenie naszego kodu bez większego wysiłku

Zacznijmy od zdefiniowania do czego potrzebna nam jest tzw. warstwa biznesowa w systemie. Sama nazwa może nie wiele mówi i czasami okazuje się  nawet myląca. Ogólnikowo  jest to rdzeń systemu. Stanowi zdecydowanie najważniejszy punkt każdej aplikacji. Warstwa biznesowa ( w skrócie BL – business layer) zawiera właściwą logikę aplikacji. Jeśli brzmi to zbyt abstrakcyjnie, przedstawmy to na przykładzie systemu sprzedaży (na którym będę często bazował). Co stanowi warstwę biznesową ( a więc logikę)  w syste...

Załóżmy dla przykładu taki o to kod: public class Point { public int X; public int Y; } class Program { public Point Position { get; set; } public void SetPosition(int x, int y) { Position.X = x; Position.Y = y; } static void Main(string[] args) { var p = new Program(); p.SetPosition(10, 10); Console.ReadLine(); } }

Postanowiłem, że zanim przejdę do omawiania kolejnych  warstw systemu, wyjaśnię bardziej szczegółowo po co wprowadzono trójwarstwowy model aplikacji wspomniany w poprzednim poście. Otóż dzięki separacji kodu na warstwy nasza architektura stanie się elastyczniejsza. Model umożliwi nam m.in.:Przenaszalność. Kolejne warstwy będą mogły być rozmieszczane na różnych platformach sprzętowych. W każde chwili będziemy mogli np. przenieść warstwę biznesową na zewnętrzny serwer, bez konieczności modyfikowania kodu, ...