Wyobraźmy sobie świat, w którym rodzi się programista idealny. W momencie natrafienia na dany język łapie składnie, wykorzystanie, dobre praktyki, a haków unika niczym ognia. Mając 4 lata sam jeden jest wstanie napisać algorytm rozpoznawania twarzy i to bez kontroli wersji i kolorowania składni. Nie popełnia żadnych błędów, chodź nie wymyślania nowatorskich rozwiązań. I pewnie szefom teamów developerskim otwierają się koperty pełne multisportów by obsypać pierwszego z nowej rasy Homo Programikus. To jedn...