Od dłuższego czasu po głowie chodziła mi pewna myśl – w ostatnich dniach udało mi się ją wyklarować. Chodzi o dwa rodzaje developerów – biznesowych i technicznych. Jakkolwiek absurdalnie to brzmi w tym momencie, pozwól mi wyjaśnić. Warto też zaznaczyć, że pojęcia developer biznesowy i developer techniczny istnieją wyłącznie w mojej nomenklaturze – przedstawię więc jak ja je rozumiem.

O narzędziu CodeFormatter, służącym do formatowania projektów dotnetowych, działający z linii poleceń zarówno pod Windowsem jak i pod Linuxem pod Mono. Do tego napisałem skrypt instalujący go na Linuxie.

Czasem się zdarzy, że postanowicie upublicznić prywatne repo, ale znajdujecie w nim plik konfiguracyjny, w którym na sztywno wpisaliście swoje hasło, którego używacie też gdzieś indziej (o tym, że jest to problemem przeczytasz w moim artykule o hasłach). Jak w miarę prosty sposób usunąć lub zmienić to hasło w historii? Mówimy tu o repozytorium Git, najlepszego systemu kontroli wersji.

Każdy z nas używa haseł jako mechanizmu autenfikacji na setkach portali internetowych. Dużo się mówi o tym, że hasło powinno być bezpieczne. Ale wiele ludzi, w tym ja do niedawna, nie przejmuje się takimi detalami… W tej historii opowiem wam jak w ciągu kilku godzin zmieniłem moje nastawienie do haseł i podam kilka rad jak być bezpieczniejszym w sieci. Wszystko zaczęło się kilka dni temu...

Kilka analogii pomiędzy tym, co znamy ze szkoły, a tym, co możemy zrobić w języku funkcyjnym (na przykładzie F#).

Bardzo często pracując z cudzą biblioteką zetkniemy się z tym, że dane rozwiązanie jest szersze, bądź inaczej zrobione, niż to czego potrzebujemy. Dlatego warto napisać wrapper, czyli jakiś interfejs dostępu do funkcjonalności biblioteki, ale na naszych warunkach.

Nadeszła kolejna edycja konkursu Daj Się Poznać i mimo iż początkowo byłem niechętny, żeby się zarejestrować, to w końcu jednak to zrobiłem. Ten post będzie wprowadzeniem do mojego projektu: Mars-Buggy, prostej gry konsolowej, którą chcę napisać w F#.

Azure jest świetną platformą chmurową, ma dużo opcji i dość sensowny panel administracyjny. Jego główną wadą jest cena, choć dla dużych firm nie będzie ona stanowiła problemu. Studenci zaś mogą skorzystać z darmowej oferty Microsoft Azure for Students. Jednak aby uruchomić moją aplikację F# + Suave na Azurze musiałem się nieco namęczyć.

W poprzedniej części o GC przybliżyłem jak działa alokowanie pamięci w .Net oraz czym różnią się systemy, które liczą referencje od tych, które je śledzą. Przed nami część druga czyli... Generacje!

W ostatnim poście napisałem na końcu, że mój algorytm jest O(n^2). Co to właściwie oznacza? Problem złożoności obliczeniowej to pytanie “Jak długo mój algorytm będzie działał?” Najprostsza odpowiedź jest “To zależy”. Ale od czego?