Podczas pisania testów (czy to jednostkowych, czy integracyjnych, czy e2e) prawie zawsze musimy stworzyć obiekt z danymi. Czasem jest to obiekt wejściowy, czasem wyjściowy. Z reguły nie interesuje nas większość pól danego obiektu, a jedynie kilka konkretnych. Mimo to musimy uzupełnić wszystkie pola, aby aplikacja zachowywała się poprawnie. Tu z pomocą może nam przyjść biblioteka AutoFixture.