Temat poświęcony jest zagadnieniu definiowania własnych funkcji w modelu koncepcyjnym Entity Framework oraz ich wykorzystania w zapytaniach LINQ to Entities.
Strona głównaUżytkownik
psz750 | użytkownik
Przy korzystaniu z nHibernete'a czasem zachodzi potrzeba, aby prócz tabel, które są mapowane z obiektów mieć jakieś dodatkowe. Ja ostatnio miałem taką potrzebę w związku z Quartz.NET, który ma możliwość przechowywania swoich triggerów i akcji w bazie w przypadku, gdy powinny przeżyć restart puli aplikacji.
Dzięki temu mechanizmowi można tak jakby dodać metodę do klasy bez modyfikacji tej klasy (np. do już skompilowanej dll’ki). Implementacja krok po kroku...
W dzisiejszym wpisie pokażę w jaki sposób za pośrednictwem Entity Framework możemy wywoływać procedury składowane zwracające wyniki w postaci wartości skalarnej lub poprzez parametr wyjściowy.
Ten wpis o optymistycznym tytule to tylko informacja dla osób, które ostatni miesiąc przespały w jaskini :) Visual Studio 2012 zostało wypuszczone w programistyczną dzicz i od dziś jest dostępne publicznie. Jeśli ktoś jeszcze nie miał okazji się nim pobawić (osoby mające subskrypcję MSDN mogły zatopić swe zęby już miesiąc temu) powinien spróbować bo, pomijając kilka rewolucyjnych (i dyskusyjnych) zmian, uważam, że ta wersja będzie miała dobre opinie podobnie do wersji 2008.
Często słyszy się, że programiści powinni pisać kod, który nie będzie silnie zależeć od pozostałych elementów. Dobrze jakby był oparty na interfejsach, a klasy oraz metody nie były zbyt duże aby dało się go łatwo ogarnąć i zrozumieć. W ogóle - ma być cud-miód. Pytanie tylko jak tego dokonać nie zaprzęgając zbyt wielkich zasobów ludzkich do sprawdzania tego wszystkiego "ręcznie"? Z pomocą tu przychodzi NDepend - narzędzie do statycznej analizy kodu.
Pisane przez nas "biblioteki wielokrotnego użytku" mogą (a nawet: powinny być?) konfigurowalne. Konfiguracja musi być oczywiście rozprowadzana wraz z aplikacją korzystającą z takich bibliotek, więc obowiązkiem programisty aplikacji jest dołączenie do *config odpowiednich wpisów.
Od wersji SQL Server 2005 w języku T-SQL dostępne jest polecenie output. Możemy dołączyć je do instrukcji insert, update, delete lub merge w celu uzyskania informacji o rekordach przetworzonych w wyniku ich działania. Informacje te udostępniane są przez dwa zbiory danych: inserted oraz deleted – ich struktura odpowiada tabeli, na której wykonywana jest dana operacja.
Bazy danych i XML 4243 dni, 12 godzin, 10 minut temu 106 źrodło rozwiń
Implementując w danej klasie kilka interfejsów możemy spotkać się z sytuacją, w której różne interfejsy będą posiadały składowe o tych samych nazwach. A co jeżeli metoda jednego z interfejsów ma inne przeznaczenie niż metoda innego i ich kod powinien być różny? Rozwiązaniem tego problemu jest jawna implementacja interfejsów.
Sztuka programowania 4250 dni, 2 godziny, 55 minut temu 101 źrodło rozwiń
W tym wpisie zajmę się omówieniem polecenia yield, udostępnionego w wersji 2.0 języka C#. Do czego służy ta instrukcja? Dzięki niej możemy tworzyć tzw. leniwe kolekcje, do których poszczególne elementy dodawane są dopiero w momencie zgłoszenia na nie zapotrzebowania. Żeby zaprezentować działanie polecenia yield, najpierw zobaczmy standardowy sposób tworzenia kolekcji.
W dzisiejszym temacie poruszę pewien problem na jaki można natknąć się podczas używania kolekcji obiektów typu wartościowego. Aby pokazać o co dokładnie chodzi zacznijmy od zdefiniowania przykładowej klasy opisującej prostokąt.
Sztuka programowania 4264 dni, 9 godzin, 22 minuty temu 320 źrodło rozwiń
W dwóch poprzednich tematach poświęconych Integration Services przedstawiłem wykorzystanie Script Component do tworzenia własnego źródła danych oraz ich transformacji. W dzisiejszym wpisie omówię jego ostatnie zastosowanie – implementację własnego zapisu danych.
W poprzednim temacie opisałem użycie komponentu Script jako własnego źródła danych w Integration Services. Dzisiaj przedstawię kolejne zastosowanie Script Component, a mianowicie tworzenie własnej transformacji danych.
W dzisiejszym temacie omówię tworzenie własnego źródła danych w Integration Services za pomocą skryptu C#. Do tego celu służy komponent Script (Script Component). Po dodaniu go do elementu Data Flow, należy skonfigurować kilka opcji.
W ostatnim wpisie pokazałem w jaki sposób wczytać i uruchomić paczkę Integration Services w aplikacji .NET. Dzisiaj rozszerzę ten temat, prezentując kod C# pozwalający na pobranie danych z paczki SSIS zawierającej komponent DataReader Destination. Komponent ten poprzez interfejs DataReader udostępnia aplikacjom zewnętrznym zestaw danych z elementu DataFlow.
W dzisiejszym temacie przedstawię przykładowy kod C# umożliwiający załadowanie i uruchomienie paczki Integration Services. Na początku w projekcie konieczne jest dodanie referencji do Microsoft.SQLServer.ManagedDTS.dll. Wszystkie użyte klasy znajdują się w przestrzeni Microsoft.SqlServer.Dts.Runtime.
W WPF dostępne są klasy ItemsPanelTemplate i DataTemplate, dzięki którym możemy zdefiniować własny układ oraz wygląd elementów prezentowanych przez wybraną kontrolkę. W tym temacie pokażę zastosowanie wspomnianych klas na przykładzie obiektu ListView wyświetlającego elementy kolekcji.
W dzisiejszym wpisie zajmę się tematem łączenia kolekcji obiektów przy użyciu mechanizmów dostępnych w LINQ. Pokażę przykłady zastosowań metod Concat, Union, Intersect, Except oraz klauzuli Join (zarówno dla złączeń wewnętrznych jak i zewnętrznych). Dla każdego przykładu złączenia kolekcji przedstawię analogiczny sposób łączenia zbiorów danych w języku SQL.
W najnowszej wersji SQL Server język T-SQL wzbogacony został o kilka nowych funkcji analitycznych. Są to tzw. funkcje okienkowe operujące na podzbiorach (oknach danych tworzonych klauzulą OVER) głównego zbioru zwróconego przez zapytanie. Zanim przejdę do omówienia wspomnianych funkcji pokażę co zmieniło się w samym poleceniu OVER.
Bazy danych i XML 4312 dni, 16 godzin, 56 minut temu 246 źrodło rozwiń
W dzisiejszym wpisie pokażę w jaki sposób dla danego obiektu WPF wygenerować kod XAML oraz jak taki kod wczytać dynamicznie podczas działania programu. W tym celu użyję klas XamlWriter i XamlReader.