Przechodząc na język C#, chcąc nie chcąc programuje się zgodnie z wyrobionych dotąd stylem i wg starych przyzwyczajeń. Niemniej, staram się weryfikować, czy obrana droga rzeczywiście jest tą, z której należy korzystać na nowym terenie, jakim jest C#. Dotąd często korzystałem z możliwości domyślnych parametrów, tak w konstruktorach, jak i w metodach (procedurach i funkcjach). Ostatnio mój kolega zauważył, że C# do konstrukcji klas nie używa konstruktorów z domyślnymi parametrami...

Postanowiłem poruszyć kwestię zasady oddzielania poleceń od zapytań. Pisał o niej ostatnio Piotr Zieliński. Cóż to takiego te „polecenia” i „zapytania”? Ujmując to zagadnienie bardzo ogólnie można powiedzieć, że cechy charakteryzujące klasę dzielą się na polecenia i zapytania. Pierwsze z nich służą do modyfikowania obiektu, drugie do uzyskiwania o nim informacji...

Zasada odwracania zależności głosi, że moduły wysokopoziomowe nie powinny zależeć od modułów niskopoziomowych. Obie grupy modułów powinny zależeć od abstrakcji. Innymi słowy abstrakcje nie powinny zależeć od szczegółowych rozwiązań, to one (rozwiązania) powinny zależeć od abstrakcji. Użyte w treści reguły pojęcie abstrakcji należy interpretować jako klasę abstrakcyjną lub interfejs. Jak widać pozostaje tutaj swoboda wyboru jednego z tych dwóch bytów...