O problemach życia ze sprzętem z wysokim DPI pisał Scott Hanselman już jakiś czas temu (Living a High-DPI desktop lifestyle can be painful). Ja, dotychczas nie miałem z tym problemów jako, że nie posiadałem takowego. Od jakiegoś czasu pracuję jednak na MacBook Pro Retina, który z rozdzielczością 2560×1600 wystawia mnie na wszystkie te problemy, o których w swoim poście pisał Scott. Dziwne to było na początku, ale po chwili przyzwyczajenia jakoś one szczególnie mi nie przeszkadzają. Ot kolejne problemiki ...

Cztery lata temu, popełniłem post „Zapomnijcie o windows forms”. Po czterech latach i wielu innych technologiach po drodze wracam do tematu. Ostatnio miałem okazję napisać mała aplikację w WPF, to był raczej test, a nie aplikacja dla klienta, jednak nie zmienia to faktu, że musiałem przysiąść i to napisać :) Nie wiem czy to tylko mnie tyczy, czy są też inni ludzie którzy podobnie myślą, ale osobiście nie zobaczyłem, żadnych pozytywnych zmian w tej technologii mimo upływu 48 miesięcy.

Zarówno ASP.NET jak i ASP.NET MVC dostarczają bardzo prosty w użyciu mechanizm buforowania. Nie będę zajmował się tutaj Web Forms, a pokażę wyłącznie jak z tego korzystać w MVC. Buforowanie oczywiście służy do szybszego wyświetlania stron. Zamiast za każdym razem, wywoływać akcję w kontrolerze, wykonuje się ją raz a potem wynik przechowuje się w pamięci.

Praktycznie każdy jako-tako przemyślany system z jaką-taką architekturą zawiera “klasy z logiką”. Przez “jako-tako przemyślaną architekturę” rozumiem fakt, że cała logika nie siedzi bezpośrednio w kontrolerach czy innym tego typu bycie, a w dedykowanych… “miejscach”.

Kilka dni temu musiałem opublikować aplikację która korzystała z bardzo prymitywnej bazy danych, zdecydowałem się na SQL CE jako, że wszystko mam już in place i nic nie musiałem dodatkowo robić. Z SQL Lite sprawa jest prosta, ściągamy wersję dla .NET i tworzymy strukturę katalogów jak opisane zostało to tutaj. Z SQL CE było podobnie, w VS 2010 za pomocą jednej magicznej opcji wszystko, co potrzebowaliśmy trafiało w odpowiednie miejsce: W VS 2012, niestety opcja ta została usunięta, więc bardzo łatwo j...

Niedawno Microsoft wypuścił bardzo interesującą bibliotekę: CLR Memory Diagnostics (w skrócie: ClrMD). Cudeńko to daje nam do rąk niemałą władzę: możemy z jej pomocą podpiąć się z kodu pod dowolny proces .NET i odczytać z niego masę interesujących informacji (jak chociażby wszystko co chcielibyśmy wiedzieć o aktualnym stanie sterty – Heap). Gdyby tego było mało, w ten sam sposób możemy z kodu analizować crash dumpy.

W poprzednim wpisie pokazałem kilka sposobów na wygenerowanie zbioru kolejnych liczb całkowitych. Dzisiaj zaprezentuję wykorzystanie tych danych w kilku przypadkach. Zacznijmy od przygotowania tabeli zawierającej 100 liczb, będzie ona używana w każdym z prezentowanych przykładów.

Konwertery – krótkie klasy i jednocześnie bardzo przydatne elementy, bez których bindowanie niektórych wartości w XAMLu byłoby bardzo kłopotliwe. Mają one zastosowanie w projektach typu Winodws Phone, Silverlight oraz WPF. Praktycznie w większości tego typu projektów mnożna od razu przekleić te najważniejsze.

Po mojej prezentacji o unit testach na 4Developers dostałem pytania typu “skąd uczyć się o testach?”, “jak zacząć?”, “jak poszerzyć wiedzę?”. Oto zatem moje rekomendacje Pluralsight (200 minut jest za darmo – trial – za resztę trzeba zapłacić, ale warto wykupić sobie chociaż miesięczny abonament za ~30$) Test-First Development Part I – podstawy unit testów, całkiem OK ale raczej wyłącznie dla nowicjuszy; na pewno super na start Test-First De...

Miałem ostatnio okazję implementować własny provider claimów do SharePointa. Jak prawie całe API SharePointa, ta kupa kupy woła o pomstę do nieba. Postanowiłem wykorzystać okazję i zaprezentować jak to złe API mogłoby wyglądać, gdyby ktoś w teamie odpowiedzialnym za “dev-experience” tego kolosa miał trochę oleju w głowie. Ale najpierw kilka słów wprowadzenia, czyli przedstawienie problemu.